محمدمهدی رشیدی
غلامرضا اصیلی
سیدمحمد فرهادی

مدیریت عملکرد امروزه یکی از دغدغه های مداوم مدیران توانمند و علاقمند به بهسازی نیروی انسانی موجود است . در الگوهای سنتی مدیریت این مقوله به مثابه آنترل در وظایف و آارآردهای مدیر نگریسته شده است ولی در تئوریهای جدید بعنوان پاره سیستم اصلی مدیریت منابع انسانی آارآردی فراتر از اعطاء پاداش داشته و تاآید بر تقویت رفتار، ایجاد ارتباط بین مدیران و آارآنان و بهسازی منابع انسانی در سازمانها از طریق سنجش میزان حصول تغییرات مطلوب پس از یک یا چند دوره مقایسه در شرایط یکسان دارد . مدیریت عملکرد در سازمانهای تحقیق و توسعه بدلیل ماهیت پیچیده آنها، ایجاب می آند تا با آگاهی از چالش های جدید و اهمیت آن در موفقیت اینگونه سازمان ها دامنه آار از شیوه های رایج ارزیابی آه صرفاً به سنجش بعضی از عوامل انتزاعی می پردازد، فراتر رفته و مدلی مؤثر مبتنی بر تغییرات مطلوب رفتاری و تقویت این رفتار و نگرش موردنظر ارائه گردد . این مدل طیف وسیع و نسبتاً جامعی از عناصر ( آه مجموعه آنها رفتار خروجی یک پژوهشگر را به نمایش می گذارد ) ارائه داده و می آوشد بجای تکیه بر عوامل ذهنی ( آه بعضاً بر مبنای قضاوت و سابقه فردی صورت می گیرد و از مکان و زمانی به زمان و مکان دیگر نتایج متفاوتی در بردارد ) به عوامل آمی و شاخصهای قابل اندازه گیری روی آورد .