مهدی بابائی اهری

نیروهای اقتصادی، رفتاری و تکنولوژی ما را به عصر نوآوری هدایت می کنند، عصری که مختص جامعه پسامدران است که از سال 1970 میلادی شروع شده و تا امروز، سال 2005 ادامه دارد. برخی از سازمانهای تحقیق و توسعه، در این برهه زمانی، با به کارگیری نسل پنجم تحقیق و توسعه و پذیرفتن اصول مبانی مدیریت دانش، ارزش والایی در ارتقای جریان دانش و تبدیل آن به نوآوری کسب کرده و برای خود مزیت رقابتی به وجود آورنده اند. در نسل پنجم تحقیق و توسعه، که در آن دانش تنها دارایی است که باید مدیریت شود، شیوه کار مدیریت باید دانش – پایه و سیستمهای مدیریت باید مبتنی بر همفکری بوده باشند. سیستمهای مدیریت مبتنی بر همفکری بر نظام نوآوری کلی سازمان که با کمک مشتریان، عرضه کنندگان، توزیع کنندگان و سایر پشتیبانان سازمان طراحی می شود تاکید می ورزند. این مقاله دیدگاه های موجود مدیریت دانش را بررسی می کند، نکات عمده روابط میان مدیریت دانش و سازمانهای تحقیق و توسعه را بازگو می کند و سرانجام به رویکرد مبتنی بر همفکری نوآوری تحقیق و توسعه که دسترسی آزاد به دانش را در سراسر جهان با ایجاد سازمانهای تحقیق و توسعه مجازی توصیه می کند، می پردازد.

مدیریت دانش ، تحقیق و توسعه ، خلاقیت ونوآوری ، سازمانهای دانش - پایه ، سیستم های مبتنی بر همفکری