سیدکمال واعظی

هدایت مراکز پژوهشی (اعم از دولتی و خصوصی) برای وصول به اهدافی از قبیل شفافیت راهبردها و کارآیی عملیاتی از جمله بحثهای جدی است که امروزه درحوزه پژوهش مطرح می باشد. در این راستا مدیریت مراکز پژوهشی مبتنی بر مدیریت دولتی نوین یا مدیریت گرایی (Managerialism) روندی است که برای حل مشکلات مربوط به نظام های مدیریتی مورد استفاده در نظام دولتی از دهه نو در کشوهای توسعه یافته به طور فراگیر و در کشورهای در حال توسعه به صورت تجویزی توصیه شده است. این نظام که درواقع مدیریت مبتنی بر مفهوم مدیریت پژوهش بر اساس بازار (Market Based Public Administration) یا مدیریت پژوهش کارآفرین است بر اساس سه مولفه صرفه جویی ، کارایی و اثر بخشی به شاخصهای زیر توجه دارد: الف – انتقال بخش عمده از ای فعالیتهای پژوهشی دولتی به خارج از بدنه دولت بر اساس مفهوم نتیجه ب – حذف مفهوم دیوان سالاری کلاسیک در امور پژوهش ج – شفاف سازی اهداف پژوهشی از طریق مفهوم شاخص عملکرد د – انجام آزمون بازار از وظایف پژوهشی دولت ه – کاستن از وظایف پژوهشی دولت از طریق خصوصی سازی مراکز پژوهشی در این مقاله سعی شده است ضمن نقد کارکرد های این نظام در ساختار کشورهای درحال توسعه ضرورت توجه به شاخص های مدیریت دولتی نوین در نظام پژوهشی کشور با توجه به ویژگی های بومی آن مورد بحث قرار گیرد.

مدیریت ، مدیریت دولتی ، مدیریت پژوهش