حشمت اله آقارضی - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام استان مرکزی
نادر قلی ابراهیمی - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام استان مرکزی
ابوالفضل نجیمی - کارشناس پژوهشی مرکز تحقیقات منابع طبیعی و امور دام استان مرکزی

ایستگاه آبخوان دارای خشکرود ساوه در 52 کیلومتری شمال غرب این شهرستان در مسیر ساوه به بوئین زهرا قرار گرفته است. در این ایستگاه ، سیستم پخش سیلاب به صورت پخش ورقه ای است. کل عرصه به 16 قطعه تقسیم بندی شده است. هر قطعه دارای یک کانال آبرسان گسترشی است که سیلاب رابه قعطه مربوطه هدایت می کند. در زمان وقوع سیلاب بعد از اشباع شدن کانال و پر شدن آن سیلاب از سراسر لبه آن وارد عرصه پخش می گردد. مقداری از سیلاب به زمین نفوذ کرده و مازاد آن از طریق دروازه های تعبیه شده در خاکریز به کانال پخش و عرصه پخش پایین دست هدایت می شود. برای تنظیم پخش سییلاب در کل عرصه آبخوان 363 دروازه ساخته شده است. دروازه ها از مصالح سنگ و ملات سیمان و آهک در قالب 2 تیمار مختلف ساخته شده اند. ملات اولین تیمار شامل 100 کیلوگرم سیمان و 150 کیلوگرم آهک دارای 74 تکرار، ملات دومین تیمار شامل 75 کیلوگرم سیمان و 125 کیلوگرم آهک دارای 75 تکرار و ملات سومین تیمار شامل 50 کیلوگرم سیمان و 100 کیلوگرم آهک دارای 214 تکرار است. نتایج نشان می دهد که در مدت 7 سال ( 81-1375) بعد از اجرای دروازه ها متفاوت بودن مقدار سیمان و آهک در 3 تیمار فوق اختلاف قابل توجهی در ریخت ظاهری یا تخریب پذیری آنها ایجاد نکرده است. اما نوع سنگهای به کار رفته نقش تعیین کننده ای را در استحکام ساختمان دروازه ها دارند. سنگهای توفی بلوری سبز روشن به شدت دچار هوزادگی گردیده و از هم پاشیده شده است و لذا ساختمان دروازه هایی که دارای این نوع سنگها می باشد در خطر تخریب زودرس قرار گرفته است اما دروازه هایی که سنگهای آندزیتی در ساختمان آنها به کار رفته است، آسیب ندیده و همچنان مستحکم هستند. 98 درصد دروازه ها از سنگهای آندزیتی هستند.