احسان معینی فیض آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته مهندسی منابع طبیعی- محیط زیست، دانشگاه صن
میلاد بیرانوند - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته مهندسی منابع طبیعی- محیط زیست، دانشگاه صن
رقیه شکری - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته مهندسی منابع طبیعی- محیط زیست، دانشگاه صن

دنیای امروز، دنیای صنعت و تکنولوژی های نو است، کارخانه ها و صنایع بزرگ و کوچک فراوانی در شهرها و حاشیه های آن‌ها ایجاد شده اند. حال آنکه محصولات تولیدی تنها خروجی آن ها نمی باشد، اکنون پساب های صنایع را نیز می‌توان جزو فرآورده های آن ها به شمار آورد که بسیاری از آن ها آلوده کننده منابع آبی می باشند. از مهم‌ترین آن ها، وجود فلزات سنگین در محیط می باشد. حل این مشکل مدت زمان مدیدیست که به عنوان چالشی بزرگ مطرح شده است. مشکل اصلی این فلزات این است که در بدن متابولیزه نمی شوند. در واقع پس از ورود به بدن در بافت ها ذخیره شده و از بدن دفع نمی گردند و جایگزین املاح و مواد معدنی مورد نیاز بدن می‌شوند. اخیراً جذب زیستی به عنوان مؤثرترین روش برای آلودگی زدایی پساب حاوی فلزات سنگین و کاهش سریع غلظت سموم در پساب ها معرفی شده است. این روش به منظور بررسی قابلیت اجرایی آن برای حذف فلزات سنگین از پساب های صنعتی مورد توجه زیادی قرار گرفته است. جذب زیستی به جذب سطحی یون ها به وسیله زیست توده گفته می‌شود که شامل پیوندهای بین یون ها با لیگاندهای داخل سلولی و خارج سلولی می‌باشد. گونه‌های میکروبی فراوانی همچون جلبک، باکتری، مخمر، قارچ، زیست توده میکروبی زائد حاصل از تخمیر یا صنایع غذایی به عنوان جاذب‌هایی با پتانسیل جذب بالا شناخته شده‌اند. برآوردها نشان می‌دهد که استفاده از روش جذب زیستی در مقایسه با روش‌های متداول حذف فلزات سنگین 20 % هزینه‌های سرمایه گذاری، 36% هزینه‌های بهره برداری و 28% هزینه‌های کل را کاهش می‌دهد.

فلزات سنگین، جاذب‌های زیستی، جلبک، پساب‌های صنعتی