عبدالرحمان سلگی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابان دانشگاه سمنان
مهدی رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابان دانشگاه سمنان
محمد حسین احمدپناه - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابان دانشگاه سمنان
حمید خیرالدین - استادیار دانشگاه سمنان

با وجود توسعه پیشرفت های علمی و کاربردی در عرصه های مختلف در جوامع گوناگون و وجود سختی های جابجایی در مناطق بیابانی برای عشایر این مناطق، لزوم تغییر در سبک زندگی عشایری در مناطق بیابانی مدت هاست که احساس می شود. پس در این میان لزوم زندگی یکجانشینی برای عشایرمناطق بیابانی در نظرگرفته می شود که بادرنظرگرفتن تمهیدات خاصی مطرح میگردد:اسکان عشایردر مناطق بیابانی درمحلهایی که دارای امکانات کافی مثل برق،آب،تلفن،گاز،کتابخانه،مرکزبهداشت میباشد.دایرکردن مراکزنگهداری دام وطیوردرحوالی مناطقی که برای اسکان عشایردرنظرگرفته شده است.برگزاری جلسات توجیهی برای والدین و بیان کردن فرصتها و تمهیدات زندگی یکجانشینی برای آنها در مناطق بیابانی.دایرکردن کلاسهای آموزش مکانیکی، جوشکاری، رانندگی، کار باکامپیوتر و ...و آموزش حرفه های متناسب با زندگی امروز.تشویق و ترغیب کردن جوانان به تحصیل علم و دانش و وارد شدن در صنعت و متمایل کردن آنان به سمت صنعتی کردن هنرهای دستی ایل مثل قالی بافی، گلیم بافی و غیره .توسعه زندگی عشایر مناطق بیابانی نه تنها یک بحث حاشیه ای و ساده نیست بلکه توسعه ملی هر کشوری را در گرو توسعه زندگی عشایری و روستایی آن کشور می دانند،پس این یک بحث مهم و حیاتی است لذا برای توسعه پایدار ملی، هر کشوری نیازمند توسعه زندگی های عشایری و روستایی است.

توسعه, مهاجرت, یکجا نشینی, کار آفرینی, چادر نشین, بیابان