فریدون خسروی - استادیار دانشکده و پژوهشکده فنی مهندسی دانشگاه امام حسین (ع)- تهران

در مناطق نیمه خشک با وجود آبهای زیر زمینی و رواناب محدود و یا بارندگی فصلی و رگباری با وضعیت مناسب توپوگرافی می توان با روشهای اجرایی گوناگون مانند دیگر نقاط دنیا و روشهای سنتی تا حدودی خشک زدایی نمود. احداث سازه های هیدرولیکی کوچک به صورت بند، کانال و حوضچه های نفود ناپذیر طبیعی و یا استفاده از الیاف مصنوعی (ژئوممبرین ها) جهت نفوذ ناپذیر کردن بستر حوضچه ها بمنظور استفاده حداکثر از بهره برداری آب (تجارب کشور انگلستان) اجرای سازه های طبیعی و مصنوعی زیر زمینی و روزمینی بصورت انبار با سطح مقطع کم و عمق زیاد به منظور حداقل نمودن تبخیر درزمینهای مناسب (تجارب کشور ژاپن) و همچنین امان جاری نمودن آبهای فصلی و رگبارها د کانال و نهرهای طبیعی و مصنوعی از طریق ثقلی و طرح کانالهای فرعی طولانی متناسب با توپوگرافی منطقه درکنار رودخانه و اجرای انشعابات طولانی بسته (تجارب کشورهای روسیه – تاجیکستان) را ایجاد نمود و با توجه به احداث درختهای مناسب، امکان تغییر آب و هوا را در منطقه به وجود آورد. (تجربه ای در کشور ترکیه). در این مقاله ضمن مشخص نمودن عوامل خشکسالی و امکانات آبی موجود در مناطق خشک و نیمه خشک کشور، به راه کارهایی در جهت رفع خشکسالی نسبی (بخصوص در استان کرمان) از طریق سازه های مختلف (هیدرولیکی و نیروگاهی و …) بر اساس تحلیل علمی و تجربی حاصل از مشاهدات عینی از کشورهای شرق خواهیم پرداخت.