اله کرم ساکی - کارشناس ارشد روان شناسی مشاوره

شواهد موجود بیانگر این است که هر سال در مناطق مختلف دنیا سوانح طبیعی باعث به بار آمدن ضایعات جانی، روانی و مالی جبران ناپذیری می شود . این سوانح که عمدتاً شامل پدیده هایی مانند سیل، زلزله، طوفان، آتشفشان، خشکسالی و ... است. از نظر وقوع و میزان خسارت ها در نقاط مختلف جهان یکسان نیست. به هر حال، تلاش های گسترده ای جهت دستیابی به راهکارهای عملی و علمی برای کاهش آثار بلایای طبیعی صورت گرفته است بطوریکه سازمان ملل متحد، دهه 1990 میلادی را دهه کاهش اثرات بلایای طبیعی نامگذاری کرده و فعالیتهای وسیعی در این زمینه صورت پذیرفته است. بررسی همه جانبه آثار سوانح طبیعی در گذشته نشان می دهد که بیش از نیمی از این ضایعات و خسارتها از پدیده ز لزله ناشی می شود . بشر با توجه به خرابی ها و تلفات زیاد در زلزله های شدید و مخرب گذشته، همواره تصور دهشتناکی از این پدیده در ذهن داشته و حتی در تمدن های کهن هم روایت ها و افسانه های متعددی در این مورد وجود دارد و در بسیاری از کتب تاریخی و حتی در برخی از کتاب های آسمانی نیز به این پدیده اشاره شده است .جوامع مختلف بشری همواره درپی درک و شناخت کامل این پدیده مخرب در جهت حذف یا حداقل تقلیل آثار مخرب آن بوده اند . پیشرفت های سریع علمی و فنی در چند دهه اخیر درزمینه های مختلف به توفیق هایی دست یافته، ولی هنوز دانش و فن آوری بشری آنقدر پیشرفت نکرده است که راههای پیشگیری از وقوع زلزله را بشناسند یا زمان دقیق وقوع آن را پیش بینی کن ن د. از این رو ممکن است راه حل ممکن و منطقی، اندیشیدن به ایجاد چتر حفاظتی مناسب در مقابل این پدیده یعنی مقاوم سازی سازه ها و جلوگیری از تخریب آنها در برابر زلزله باشد . همچنین تشکیل گروههای امداد و نجات در کنار فرهنگ مقاوم سازی در برخی جوامع میزان ضایعات و آسیب های ناشی از زلزله را به مراتب کمتر نموده است از نظر موقعیت مکانی ، کشور ما ایران، در یکی از مناطق فعال زلزله خیز کره زمین قرار گرفته است و شاید بارها شنیده باشیم که ایران در مسیر کمربند زلزله خیزی آلپ - هیمالیا (آلپاید ) قرار دارد و در فهرست ده کشور برتر زلزله خیز دنیا قرار دارد. پس ما در سرزمین زلزله خیز زندگی می کنیم و باید روش زیستن با زلزله را بیاموزیم.