مریم انصاری - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه و پژوهشگر دانشگاه علوم پزشکی اصفه

اشتغال زنان در مدیریت و اموزش عالی سابقه چندین ساله دارد. در حقیقت حدود سه ربع قرن است که زنان رسما در رهبری و تلاش های توسعه شرکت می کنند و در پستهای مختلفی چون رئیس جمهور، وزیر، نماینده دولت، رئیس سازمان های غیر دولتی و هماهنگ کننده شبکه های توسعه و اطلاعاتی مشغول فعالیت هستند. در قرن 20 و پس از آن به دلیل روبرو شدن با موضوعات حساس و بحرانی، نقش زنان در عرصه های علمی و آکادمیک توسعه یافت و شواهد نشان داد که زمان به خوبی با این بحرانها روبرو شده و حتی جلودار هم بوده اند. مسلما زنانی که وظایف رهبری و مدیریت را بعهده می گیرند زنانی ویژه و متفاوت با سایرین هستند که ازآموزشهای اساسی بی بهره نبوده اند. اعتماد زنان به توانای خود از اینکه می توانند حضور فعال خود را در عرصه های توسعه اجتماعی کامل کنند، همیشه مورد تقدیر بوده است. شواهد نشان داده که در اکثر بخش ها زنان در پستهای تصمیم گیری و رهبری خوب عمل کرده اند. البته تعداد زنان در امر سیاستگذاری و رهبری سازمان ها بسیار محدود است و این وظیفه اموزش عالی است که این مسئله را مورد توجه قرار دهد. این امر همکاری شایسته زنانی را می طلبد که بطور منطقی به ایجاد تغییرات گسترده ومطلوب درخود و جامعه تحت عنوان یک موضوع اجتماعی و حرفه ای اهمیت میدهند. در این مقاله به وضعیت اشتغال مزان در مدیرت و اموزش عالی، رهبری زنان و مردان هنگام کار، ابتکارات ویژه در بهبود موقعیت زمان دراموزش عالی، و عوامل ناتوانی زنان در رهبری موسسات پرداخته می شود و نهایتا راهکارهای موفقیت زنان در مدیریت و آموزش عالی ارائه می شود. این مقاله همچنین به تجربیات و پروژه های یونسکو در رابطه با شرکت زنان در توسعه و رهبری آموزش عالی اشاره می کند و به شبکه های دانشگاهی که حامی زنان فارغ التحصیل شده در زمینه توسعه فرهنگی ، اقتصادی و اجتماعی بوده اند، اشاره دارد.

اشتغال زنان ، رهبری ، مدیریت ، آموزش عالی