هوشنگ عیوضی - عضو هیات علمی گروه ژئودزی و ژئوماتیک دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه علم و صنعت ایران
الهام کارخانه - فارغ التحصیل رشته ژئودرزی و ژئوماتیک دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه علم و صنعت ایران
محمدی - کارشناس ارشد برنامه ریزی سازمان مدیریت وبرنامه ریزی استان مرکزی

در دهه کنونی گسترش و تاسیس مراکز صنعتی در کشور موجب توسعه نسبی برخی از صنایع ویژه مانند پتروشیمی و از این دست از استان مرکزی شده است. با وجود رونق نسبی پیدا شده مشکلاتی نیز گریبانگیر بخشهای مختلف از جمله منابع طبیعی و بخشهای اقتصادی استان شده است. در سالهای گذشته با توسعه بکارگیری سیستمهای GIS روند استفاده از این سیستمها جهت انجام مکان یابیهای ساده شتاب خاصی گرفته است. باید در نظر داشت که در نظر نگرفتن مسایلی مانند وضعیت اکولوژیک یک منطقه و اعمال شرایط خاص از طرق مختلف و مدلسازی های ابتدایی بر اساس روشهای گوناگون مانند شبکه های عصبی یا الگوریتمهای ژنتیک به تنهایی نمی توانند جوابگوی خواسته بخش صنعت و سایر بخشها باشند. به بیان دیگر چندین مساله تواما به عنوان مشکل این دست مکان یابی ها (بر اساس بکارگیری مدلهای ساده فازی، ژنتیک، عصبی ومنطقی) پیشاروی تصمیم گیران بخش های صنعت، منابع طبیعی، سیاست و سایر دست اندرکاران باقی مانده است. مشکل نخست انکه با بکارگیری قیود و مدلهای استاندارد موجود در مستندات داخلی و خارجی (خصوصا خارجی) در بسیاری از موارد یا مکانی در سطح استان پیدا نمی شود یا آنچه یافت می شود با وضع موجود تفاوت ساختاری داشته و اصولا امکان پذیر نمی باشد (به بیان دیگر مدلها اصولا بومی منطقه نیستند) . مشکل دوم اینکه در بسیاری از موارد، کاربری پیشنهاد شده بر روی قسمتهای قرار می گیرند که قبلا به یک کاربری خاص اختصاص داده شده اند و اکنون تغییر کاربری برای آن یا بسیار هزینه بر یا غیر ممکن است. سومین مشکل این که مدلهای ارایه شده، هر یک جهت تعیین یک نوع کاربری خاص بوده و پس از تعیین مناطق مورد نظر هر مدل، درپایان ، نوعی تداخل بین کاربریهای پیشنهادی بوجود می آید. از طرفی چهارمین مورد، از بابت در نظر نگرفتن توان اکولوژیک منطقه در تعیین کاربریها ناشی می شود. با توجه به این که براورد توان اکولوژیک منطقه، فرایند گسترده و پیچیده ای را طلب می کند، می توان انتظار داشت که در بیشتر موارد بدلیل لحاظ نکردن این توان، صدمات غیر قابل بازگشتی به طبیعت وارد شود. از این رو در این مقاله ضمن بررسی ساختاری سیستمهای SDSS سعی شده است با اعمال روشی نوین، یک ساختار هوشمند روی یک SDSS به گونه ای اعمال شود، که ضمن در نظر گرفتن توان اکولوژیک و همخوان نمودن آن با وضع موجود، مساله رقابت بین کاربریهای مشابه را نیز به نوعی حل نماید. بر این اساس تفکر راه حل مبنایی مورد نظر قرار گرفته است. بدین شکل در کنار استفاده از چندین سطح مدل مفهومی و اجرای منطقی و فیزیکی انها، روابط خاص توپولوژیک و قطعات نرم افزاری سفارشی شده، موفق به راه اندازی سیستمی شده که با در نظر گرفتن عوامل فوق مکان بهینه جهت گسترش شهرکهای صنعتی در استان مرکزی را پیدا کند.