پیش بینی اطلاعات و آمار ایران در سال 1400 با تخمین جمعیت 130 میلیون نفر و بامحاسبه نرخ رشد شهر نشینی فعلی نیاز به حداقل 2 برابر مساحت کنونی برای شهرها را قفطعی می سازد و اگرچه توسعه غالب درحومه شهرها اتفاق می افتد اما پتانسیلهای درون شهری می تواند بخشی ازاین نیاز را مرتفع نماید. مناطقی که امروزه در مقابل نیازهای جدید زیستی ناکارآمد شده و از درون تهی می گردند. این اتفاق نه تنها در کالبد مصنوع بافت بلکه در ویژگی های اجتماعی – اقتصادی آن نیز متبلور می گردد. فاکتورهایی چون بعد نظری تجزیه و تحلیل نظریه های توسعه کالبدی در بافتهای قدیم شهری، اهمیت این بافتها در کالبد شهرها به عنوان قلب تپنده اقتصادی، پاسخگویی به نیازهای جمعیت رو به تزاید، اهمیت بار فرهنگی این بافتها، وجود عناصر و المانهای با ارزش تاریخی، مشکلات ترافیکی حاصل از این بافتها، اهمیت و لزوم خدمات رسانی به این مناطق در زمان بحران، قطعیت خطر وقوع زلزله و عدم امکان پیشگویی زمان وقوع زلزله، لزوم استفاده از سیستمهای جدید برنامه ریزی و پردازش اطلاعاتی، لزوم احیا و باززنده سازی این بافتها را دو چندان می سازد. در میان راهکارهای مختلف اخیای بافتهای قدیم شهری، یکی از مهمترین سیاستها، تجمیع قطعات فرسوده می باشد که دارای ضوابط ویژه ای می باشد. اگر برنامه ریزی شهری را عبارت از بررسی رابطه متقابل انسان، عملکرد ، فضا بدانیم برای بررسی به کارگیری سیستم و تکنیکها و مدلهای جدید برنامه ریزی لازم و ضروری است. با رشد و توسعه شهرها، اطلاعات لازم برای مدیریت و برنامه ریزی شهری به شدت افزایش یافته و پیچیده می شوند. شبکه های وسیع امکانات شهری، توزیع و تراکم جمعیت، کاربری زمین ها مسیرهای حمل و نقل شهری، خدمات اورژانس، سیستم مدیریت مالیات و عوارض و بسیاری موارد نظیر این چنان بر پیچیدگی این برنامه ریزی می افزایند که چاره ای جز استفاده از GIS نوین برای گردآوری این اطلاعات و پردازش آنها در قالب تئوری های جدید مدیریت و برنامهریزی شهری وجود ندارند (ثنائی نژاد، 1378، ص 11) . بنابراین در این پژوهش تلاش می شود با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی ضوابط جدیدی جهت شناسایی این گونه از بافتها ارائه گردد.

بافت قدیمی ، توسعه پیرامونی ، مداخله ، فازی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی