عبدالعلی شرقی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی
مهیار جاویدروزی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی

نفوذ کلراید یکی از مهمترین علل خوردگی میلگردها در سازه های بتنی نظیر ساختمان های ساحلی در محیط دریایی و استخرها می باشد. این سازه ها را می توان به وسیله پوششی محافظ یا یک عامل دافع آب (Hydrophobic)مورد محافظت قرار داد. بر اساس مطالعات انجام شده در سال 1993 تصمیم گرفته شد تا از پوشش محافظ IBTEO ) ایزوبوتیل- تری اتکسی سی لین(برای بهینه سازی دیوار اسکله پایانه جدید کانتینری در بندر Zeebrugge- درساحل دریای شمال در کشور بلژیک استفاده شود . به این منظور دو برنامه تحقیقاتی در سال 1996 و 1998 برای ارزیابی تأثیر ر وش بهسازی با دافع آب در شرایط محیط واقعی دریایی[[Schueremans L., Van Gemert D., 1998و مطالعه میدانی دیواره اسکله در سال 2004 جهت بررسی میزان نفوذ یون کلراید به بتن انجام گرفت. در این مقاله نتایج برنامه ی تحقیقاتی فوق، که یکی از نخستین موارد منتشرشده میا ن مدت در رابطه با تأثیر عامل دافع آب بر نفوذ یون کلراید به بتن تحت شرایط محیط دریایی را نشان م ی دهد، ارائه م یشود. به منظور ارزیابی میزان پوشش مقاوم و پایدار در برابر نفوذ یون کلراید، روش تعیین عمق نفوذ عامل د افع آب و مقایسه آن با نواحی بهسازی نشده مورد استفاده قرار گرفت.

نفوذ کلراید، روش بهسازی، دافع آب