سید عبادالله جهانبین - دانشجوی دکتری حقوق عمومی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی
عبدالمجید ارجمندی - دکتری زبان و ادبیات فارسی
اقدس سادات جهانبین - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه یاسوج

بنیادگرایی مفهومی زائیده حرکت طیفی تندرو از پروتستان های مسیحی آمریکاست که برمی باشد. « الاصولیه » بنیادها و اصولی ثابت در دین تأکید داشته اند و معادل آن در زبان عربیمتناظر با چنین جریانی در اسلام، سلفیانی می باشند که در منش نظری و روش عملی هم پوشانیبا هم دارند. بنیادگرایان سلفی با خاستگاه درونی بنابر عقاید، سیاست ها و روش های دستیابی بهاهداف به گونه های متعددی تقسیم می شوند. نقطه عزیمت در خاستگاه معرفتی سلفیان، پایستگیبر پیرایش در نگاه توحیدی مرسوم سایر مذاهب اسلامی از قرون میانه اسلامی تا به امروز می باشدکه با نگرش جزم اندیشانه در پی جهان بینی دوقطبی و نیز تلقی حداکثری از دین در عرصه هایفردی و اجتماعی همراه شده است و با گذر از چنین مفاهیمی به حجیت سنت و نص گرایی دستمی یابند. خروجی روش شناسی معرفتی آنها در نگرش سلبی به عنصری چون عقل و دانش هاییچون منطق، فلسفه و کلام به منصه ظهور می رسد. لذا جهت گیری های خود را بر مبادی متزلزلیهمچون ظواهر و سنت می گذارند که در فراگردهای اجتماعی و سیاسی شان نمود می یابد. گونههای برداشت از این نص گرایی نیز دچار تشتت و عدم وحدت می باشد، به گونه ای که نحله هاییمانند اخوان المسلمین با گریختن از قید و بندها و ضوابط استنباط سنتی به نظریه حکومت اسلامیمی رسند در حالی که گروهی چون وهابیت تنها به اتحادی عملی و نه تئوریک با حکومت اسلامی برای ترویج و توسعه خود دست می یابند.

بنیادگرایی سلفی، حجیت سنت، روش شناسی، نص گرایی