حسین مخیران - دانشکده فنی و حرفه ای سما دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
عباس جوارشکیان - استادیار گروه فلسفه دانشگاه فردوسی مشهد

هدف این مقاله طرح دو سئوال و ارائه راه حلی ممکن و مناسب به آن ها است. اول این که آیا ملاصدرا در آراء فلسفی خود قائل بهدور هرمنوتیکی بوده است؟ دیگر این که ملاصدرا چگونه با استفاده از دور هرمنوتیکی از قرآن و مکاشفات شهودی در استنباط نظریهمعاد جسمانی مدد جسته است؟این پژوهش ابتدا برای ارائه پاسخی صحیح و روشن به تشریح مفردات سئوالات پرداخته سپس به رویکرد های اصحاب هرمنوتیک وملاصدرا در خصوص دور هرمنوتیک اشاره کرده است. در نهایت روش ملاصدرا در چگونگی استفاده از قرآن و مکاشفه شهودی در قالبدور هرمنوتیکی و دست یابی وی به نظریه بدیع معاد جسمانی در یک نظام معرفت شناختی را به بحث گذاشته است. نگارنده درجستار حاضر با استناد به آراء خاص ملاصدرا در پی تبیین این مدعا است که وی علاوه بر این که در آثار خود به دور هرمنوتیکیاشاره دارد، با به کارگیری معارف قرآنی و شهودی به عنوان پیش فرض، با روش دور هرمنوتیکی به دیدگاه های جدید فلسفی دستیافته است

هرمنوتیک، دور هرمنوتیکی، معرفت شهودی، قرآن، معاد جسمانی