حسین صمدیار - کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی

وقتی عقل عملی خودش حاکم است نه آنکه حاکی از حکم حاکم دیگری باشد، گاهی عقل نظری به دنبال آن می آید و حکمبه ملازمه میان حکم عقل عملی و حکم شارع می کند و این در خصوص مساله حسن و قبح عقلی است، یعنی اموری که همهعقلا از آن جهت که عاقل اند در آن اتفاق نظر دارند و در این هنگام شخص قطع به حکم شارع می یابد. حق این است کهچنین ملازمه ای وجود دارد، زیرا وقتی عقل بر اساس مصالح و مفاسدی حسن و قبح عملی را درک کرد، این درک و حکمعقل یک درک عمومی عقلا است و طبیعتا شارع که رئیس عقلا است موافق آنهاست و درست مطابق همان حکم خواهد کرد.در اینصورت امر شارع ارشادی است، چون قبل از امر شارع حکم عقل وجود داشته است.

بررسی، دلایل، ملازمه، حکم عقلی، حکم شرعی