علیرضا احمدی زاده - کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
عبدالرسول حسنی فر - استادیار دانشگاه سیستان و بلوچستان

سیره سیاسی حکومت داری امام علی (ع) به عنوان الگویی کامل در عرصه حاکمیت و فرمانروایی جلوهای خاص در تاریخ سیاسیاسلام دارد. امام علی(ع) پس از بدست گرفتن قدرت در راستای پیاده کردن احکام الهی و تجلی ارزشهای انسانی در جامعه،حکومت ایده آل نظام سیاسی اسلام را برپایهی حق مداری، تقوای سیاسی، عدالت محوری، آخرت گرایی، صلح مداری، مردمگرایی، پاسداشت کرامت انسان، عهدمندی و...بنیان نهاد. در سیره سیاسی آن حضرت حکومت به مفهوم مدیریت، هدایت،رضایتمندی، مشروعیت و نهایتاً عهدی الهی است که به زیبایی در عرصه عمل سیاسی به ویژه در نامه امام به مالک ترسیم یافتهاست. حضرت در بخشی از این نامه به برخی آفات حکومت نیز اشاره کرده که لازم است مسئولان حکومت دینی به شدت از آناجتناب کنند که عبارتند از: خیانت، تندخویی، تکبر و خودخواهی، افراط و تفریط، سخن چینی، خودپسندی، انحصار طلبی، بخلو ترس، حرص، عیب جویی، سوء ظن، بد رفتاری و کینه توزی. مقاله حاضر با روش تفسیری- تحلیلی به بررسی این بایدها ونبایدها در کلام حضرت میپردازد

نهج البلاغه، نامه 53 ، حکومت دینی، باید و نبایدها