فردین شاداب - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی از انستیتو روانپزشکی تهران استاد دانشگاه

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روشهای شناختی رفتاری و فعالیتهای گروهی در مداخلات روانی اجتماعی بر روی میزان اختلالات تنشی پس از سانحه انجام شده است. جامعه پژوهشی را کدکان بین 7 تا 14 مقیم 5 اردوگاه: قم1،قم2، اصفهان 1، اصفهان@ و شهرداری( حدود 300 نفرطبق آمارگیری اردیبهشت ماه) در شهر بم تشکیل می دهند. نمونه پژوهش 120 نفر بودند که با استفاده از غربالگیری انتخاب و با محاصبه تنظیم یافته اختلالات تنشی پس از سانحه مورد بررسی قرار گرفتند. پی از اجرای آزمون روی 166 نفر تعداد 120 نفر از افرادی که دارای علائم بارز بودند بعنوان افراد دارای اختلل انتخاب و به طور تصادفی به 4 گروه همگن تقسیم شدند( هرگروه 30 نفر) و در معرض روشهای مداخلات روانی اجتماعی قرار گرفتند. گروه اول ترکیبی از روشهای شناختی رفتاری و فعالیتهای گروهی، گروه دوم فقط روشهای شناختی رفتاری و گروه سوم فقط فعالیتهای گروهی را دریافت کردند. گروه چهارم بعنوان گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفتند. مدت انجام مداخلات روانی اجتماعی سه ماه بود که بصورت 5 روز در هفته در کانکسهای مشخص و هر روز 1/5 ساعت انجام می گردید. همه آزمودنی ها 4 بار مورد آزمون قرار گرفتند(جلسه اول، جلسه ششم، جلسه دوازدهم و پس از سه ماه) .نتایج پژوهش تفاوت معنی داری را در مقایسه گروه اول و دوم و با گروه کنترل نشان داد و لی گروه سوم در پژوهشهای پیگیرانه تفاوت معنی دار نشان نداده و نتیجه کلی این پژوهش نشان می دهد که روش شناختی درمانی موثرترین روش در مداخلات روانی اجتماعی بوده و تاثیرات آن پایدار می باشد.

اختلالات تنشی پس از سانحه ، مدخلات روانی اجتماعی ، روشهای شناختی رفتاری ، فعالیتهای گروهی