آرش رحمان - گروه مهندسی کامپیوتر (نرم افزار)، دانشکده فنی و مهندسی واحد علوم و تحق
سعید ستایشی - گروه مهندسی هسته ای (پرتو پزشکی) دانشکده فیزیک و علوم هسته ای دانشگاه ص

در این مقاله کاربرد برنامه ای تکاملی برای ایجاد و انتشار آلودگی به عنوان یکی از مخرب های سلامت در یک جامعه مصنوعی متشکل از عاملهای مدلسازی و بررسی گردیده است. هدف این برنامه تکاملی تعیین مجموعه ای کافی از پارامترهای جامعه مصنوعی در جهت دستیابی به رفتارهای پیدایشی پویا و از پیش تعریف شده در مدل سازی ها (شبیه سازی ها) است. جامعه مصنوعی استفاده شده همان مدل فضای قندی است که بوسیله Axtel , Epstein ارائه شده است. این جامعه مشتمل بر فضائی سلولی شامل منابع و جمعیتی از عاملها است که برای بقایشان به آن منابع نیازمند و برای دست یابی به آنها جستجو و حرکت می کنند. مقدار قندی که هر عامل جمع آوری می کند دارایی یا ثروتش به حساب امده و رفاه اجتماعی وی را تعیین می کند. با افزایش آلودگی، سطح دید عاملها کاهش یافته و بالعکس، متابولیسم آنها افزایش می یابد. مدل عرضه شده نشان می دهد که افزایش و انتشار الودگی به عنوان یکی از مخرب های سلامت، باعث کاهش رفاه عامل ها در محیط و تداوم آن، باعث افزایش تدریجی تعداد مرگ و میر آنها (بدلیل افزایش رقابت و گرسنگی) می شود.

انتشار آلودگی ، برنامه تکاملی ، جامعه مصنوعی ف مدل فضای قندی ، مخرب های سلامت