مجید حسینی - مرکز بهداشت آباده

همان گونه که غذا نیاز سوخت و ساز و انرژی بدن را فراهم می کند و جز و ضروریات انکار ناپذیر برای هر موجود زنـده می باشد همین غذا در صورت عدم رعایت بهداشت چه در شرایط عادی و چه در شرایط بحران می تواند یکی از شایع ترین راه ها و عوامل بیماری و تهدید سلامت جامعه را فراهم نماید . هدف : در این تحقیق به دنبال آن هستیم تا به سه سئوال اساسی پاسخ دهیم : -1 آیا قوانین و مقرراتی بـرای تـ أمین امنیـت غذای جامعه در شرایط بحران وجود دارد؟ -2 ضمانت اجرایی چنین قوانین و مقرراتی چیست ؟ -3 محقـق چـه طرحـی بـرای اعمال قوانین پیشنهاد می کند ؟ یافته های پژوهشی : براساس بررسی های ب ه عمل آمده ، قانون موارد خوردنی ، آشامیدنی ، آرایشی و بهداشتی ( قـانون مـاده ( 13 از سال 1346 به تصویب رسیده و پس از آن در سالهای 1353 و 1379 اصلاحاتی در آن صـورت پذیرفتـه قـانون مـذکور دارای 18 ماده و 10 تبصره است مهمترین ماده ای که رعایت بهداشت فردی ، و ضع ساختمانی و وسایل کار را در مراکز تهیه ، تولید ، نگهداری ، توزیع ، فروش و حمل و نقل موارد خوردنی آشامیدنی ، آرایشی و بهداشـتی و امـاکن عمـومی تـضمین مـی نماید همین ماده 13 می باشد . آئین نامه اجرایی ماده 13 که از جمله مفصل ترین آئین نامه ها سـت در سـال 1380 تهیـه و ابلاغ گردیده و در حال حاضر در سراسر کشور در حال اجرا است . نتیجه گیری : قوانین و مقرراتی که بتواند امنیت غذایی مردم را فراهم نماید در مجموعه قوانین و مقررات موجود کشور وجود دارد ، ولی با این همه وضعیت بهداشت اصناف و بویژه اص ناف غذایی ، در شهر ها و در مسیر جاده هـا مطلـوب نیـست و عـدم اجرای مقررات و عدم تطبیق عملکرد ها با قانون را می توان به وفور مشاهده نمود و به وضوح تشخیص داد .