حسین بیسادی - استادیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت
عباس راستگو - دانشیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تهران
غلامحسین پایگانه - استادیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه رجایی
ابراهیم زینالی - دانشجوی فوق لیسانس، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت

اعمال کرنش پلاستیکی شدید(SPD) بر روی فلزات به منظور ایجاد ساختار نانوکریستالی، موضوع بسیاری از پژوهش-های اخیر بوده است. تحقیقات نشان می دهد که ساختار نانوکریستال باعث بهبود خواص مکانیکی از جمله استحکام تسلیم و مقاومت در برابر سایش میشود. از میان انواع روشهای SPD روشهای HPT و ECAP مورد توجه بیشتری قرار گرفته اند. صرفنظر از هندسه متفاوت قطعاتی که توسط هرکدام از این دو فرآیند تولید میشود، بررسی مقدار کرنش پلاستیکی و نیز نحوه اعمال آن در هر کدام از این فرآیندها از لحاظ مقایسه و انتخاب فرآیند کارآمدتر، میتواند مفیدباشد. در این مقاله نتایج تحلیل المان محدود فرآیندهای ECAP و HPT بر روی آلومینیم خالص تجاری ارائه گردیده ومیزان موفقیت هر کدام از آنها در اعمال کرنش پلاستیکی شدید به قطعه بررسی میشود. کرنش پلاستیکی به عنوان پارامتری برای سنجش میزان ریزدانگی در نظر گرفته میشود. در نهایت به مقایسه این دو روش و بیان امتیازات و محدودیت های هر کدام از آنها پرداخته می شود.

نانوکریستال، المان محدود، تغییر شکل پلاستیکی، ریزدانگی، خواص مکانیکی ،ECAP ،HPT