محمد ریاحی - دانشیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران
خلیل کوشایان - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ای
محمد فرجی قناتی - دانشجوی دکترا، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ایران
حسین رضاعرب - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت ای

لولههای پلیاتیلن به دلیل خواص مقاومت به خوردگی، مقاومت شیمیایی و مقاومت مکانیکی بالا به یکی از مهمترین مواد مورد استفاده در شبکه های انتقال نفت، گاز و آب و مواد شیمیایی تبدیل شده است. روشهای جوش لب به لب و الکتروفیوژن از مهم ترین روشهای جوش و اتصال در این لوله ها میباشد. در این تحقیق ابتدا به مقایسه مختصر خواص فرآیند جوش لب به لب و الکتروفیوژن پرداخته شده است و سپس خواص و ویژگیهای این دو نوع جوش از لحاظ نوع فرآیند جوش مقایسه شده است. هدف از این مقاله بررسی تاثیر نوع فرآیند جوش بر روی خواص کششی و مقاومت در لولههای پلیاتیلن و مقایسه آنها با یکدیگر میباشد. به این منظور ابتدا سه نمونه جوش لب به لب و الکتروفیوژن به صورت تجربی تهیه شد. بعد از انجام فرآیند جوش نمونه های کشش از نمونه بدنه لوله و جوش های انجام شده تهیه شد و با انجام تست کشش استاندارد برای نمونه ها، مقایسهای بین مقاومت کششی، حد نهایی مقاومت کششی و حد تغییرطول در نقطه شکست در نمونه جوش الکتروفیوژن و لب به لب با نمونه اصلی بدنه لوله بدون جوش انجام شده است.نتایج این مطالعه نشان میدهد که مقاومت کششی، حد تغییر طول در نقطه شکست و حد نهایی مقاومت کششی UTS در نمونه بدون جوش بیشتر از جوش لب به لب و همچنین در جوش الکتروفیوژن کمتر از جوش لب به لب میباشد. به دلیل یکپارچه بودن و عدم استفاده از کوپلر در جوش لب به لب مقاومت و حد تغییر شکل در آن بسیار بالاتر از جوش الکتروفیوژن میباشد.

لوله های پلی اتیلن در خطوط انتقال و توزیع- جوش بات فیوژن و الکتروفیوژن- استحکام جوش