سیدمحمود ربیعی - استادیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
رویا راوریان - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی امیر

شیشههای زیستی به طور گستردهای در جراحیهای بافت استخوان، کاربرد دارند. اساس پیوند شیشه های زیستی با استخوان، تجزیه شبکه شیشه و تشکیل لایه ژل غنی از سیلیکا و در نهایت تشکیل لایه ای مشابه با فاز معدنی استخوان یعنی هیدروکسی آپاتیت سیلیکاته م یباشد. از دیگر تمهیدات در نظر گرفته شده در این پژوهش متخلخل بودن ایمپلنت طراحی شده است که به نوبه خود در تسریع ترمیم بافت استخوان موثر خواهد بود. دراین تحقیق، ابتدا شیشه مورد نظربا ترکیب CaO-SiO2-P2O5 به روش سل-ژل سنتز شد. سپس جهت ایجاد شیشه متخلخل از روش اسفنج پلیمری استفاده گردید. در این روش اسفنجها در دمایی به مراتب پایینتر از دمای تثبیت شیشه، از بین می روند و ساختارمتخلخلی از شیشه باقی می ماند. پس از ساخت نمونه، بررسیهای اولیه لازم بر روی شیشه متخلخل انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که این ایمپلنت از پتانسیل بالقوه ای جهت استفاده در بافت استخوان برخوردار است.

بیومتریال- شیشه زیستی- مهندسی بافت استخوان- تخلخل