محمدرضا پورغلامی

بیش از هفتاد درصد از سطح کره زمین را دریا هاو اقیانوس ها در برگرفته اند. این پهنه های وسیع که بیشترین قلمرو جغرافیا را اشغال کرده اند از دیرباز مورد توجه جغرافی دانان بوده است. با گسترش و تخصصی شدن رشته های جغرافیا در طول زمان، نحوه نگرش به پهنه های دریا و اقیانوسها شکل گیری به خود گرفت. به گونه ای که دانش جغرافیای طبیعی سهم به سزایی در این مقوله به خود اختصاص داده است. ژئومرفولوژی بعنوان یک گرایش تخصصی در جغرافیای طبیعی توجه ویژه ای به خشکی ها سواحل و مرفولوژی کف اقیانوس ها و دریاها دارد. به عبارت دیگر ژئومرفولوژی علمی است که به مطالعه بررسی و ویژگی های اشکال هندسی سطح زمین می پردازد. این اصطلاح به آن دسته از اشکال زمین که در خشکی ها و کف بستر دریا توسعه یافته اند محدود می شود. همچنین ژئومرفولوژی به عوامل از نظر ویژگی های دینامیک طبیعی می پردازد که به آن ژئومرفولوژی دینامیک گویند. همچنین در این علم به نقش نیروهایی که باعث تغییرات لندفرمرهای زمین می شود می پردازد. نیروهایی که از دو طرف به پوسته زمین فشار آورده و سخت با یکدیگر در ارتباط اند. خلیج فارس از این امر مستثنی نبوده و کاملا تحت تاثیر چنین نیروهایی قرار گرفته که در این مقاله به این امر پرداخته شده است.