محمود صفارزاده - هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و قائم مقام تحقیقات و آموزش وزارت راه و ت
مهران غلامی - کارشناس گروه مطالعات دریایی مرکز تحقیقات و آموزش وزارت راه و ترابری

از دیرباز بدنه سازه های دریایی به لحاظ ایمن بودن از حمله گیاهان و جانوران آبزی و در نتیجه تشکیل رسوبات بر روی بدنه آنها توسط مواد مختلفی پوشش دهی می گردیدند هزینه های مربوط به سرویس و مرمت بدنه پس از ایجاد رسوبات عامل مهمی گردید تا از ترکیباتی استفاده شود که مدت زمان بیشتری از بروز این پدیده جلوگیری نمایند. سپس کاربرد مواد شیمیایی با روش مسمومیت زایی برای آبزیان رایج گردید ولی بزودی مشخص که این ترکیبات محیط دریایی را دچار آلودگی نموده و برای سایر آبزیان و حتی انسان مضر می باشند. لذا سازمانهای بین المللی با تصویب قوانین متعدد محدودیتهایی را برای استفاده از این مواد بوجود آوردند. در این مقاتله با ذکر نمونه هایی از این ترکیبات به تاثیرات زیست محیطی آنها اشاره شده است.