مجتبی منتظری - کارشناس ارشد سازه ، دانشگاه مازندران
مرتضی نقی پور - دانشیار دانشکده فنی ، دانشگاه مازندران
محمدعلی لطف اللهی - استادیار دانشکده فنی ، دانشگاه ارومیه

آیین نامه API بصورت گسترده ای در اکثر کشورهای جهان در طراحی سازه های دریایی به عنوان یک آئین نامه معتبر مورد استفاده قرار میگیرد. در صورتیکه نسبت ابعاد المانهای سازه به طول موج کوچکتر از 0/2 باشد از معادلة موریسون جهت تخمین نیروهای هیدرودینامیکی حاصل از امواج استفا ده میگردد . ویرایش بیست و یکم آئین نامه API استفاده از معادلة موریسون ضرایب هیدرودینامیکی ثابتی را پیشنهاد میکند و جهت تعیین سینماتیک ذرات آب، تئوری موج متناسب با شرایط سازه را پیشنهاد مینماید . اگر چه تاکنون تئوریهای متعددی برای بیان اندرکنش موج - جریان یکنواخت پیشنهاد شده است لیکن روش آئین نامه API همچنان مبتنی بر روش ساده سوپر پوزیشن است که در آن سینماتیک موج و جریان یکنواخت بطور جداگانه محاسبه میشوند و سپس جهت استفاده در معادله موریسون به یکدیگر اضافه میگردند. این مسئله در واقع نوعی ساده سازی از پدیده واقعی اندرکنش موج - جریان یکنواخت میباشد و در این مقاله میزان دقت و مقدار انحراف این روش برای شرایط حدی و فوق العاده دریا مورد ارزیابی قرار گرفته است.بطور کلی می توان گفت که بیشتر تحقیقات انجام شده در ارزیابی آیین نامه API یا بر روی نتایج آزمایشات در مقی اس کوچک و یا در شرایط واقعی دریا صورت گرفته اند . در شرایط حدی و فوق العاده طراحی، رژیم جریان در اطراف سازه های دریایی غالبًا در شرایط فوق بحرانی قرار دارد، حال آنکه در شرایط آزمایشگاهی در مقیاس کوچک، رژیم جریان در محدودة بحرانی و یا حتی زیر بحرانی قرار میگ یرد. بنابراین نمی توان نتایج این آزمایشات را مستقیمًا مورد استفاده قرار داد . در مقابل، انجام تحقیقات بر روی نتایج آزمایشات بر روی سکوهای واقعی در دریا مستلزم اعمال ضرایب تجربی متعددی است و در چنین شرایطی احتمال همپوشانی خطاها زیاد است . مضافًا اینکه انداز ه گیری وکنترل اینگونه آزمایشات اساسًا دشوار است . با توجه به این موارد، انجام تحقیقات بر روی نتایج آزمایشات در مقیاس بزرگ و در شرایط کنترل شده در آزمایشگاه احتما ً لا مناسبترین گزینه می باشد.