بهزاد سیف زاده
محمدامیر فلاح

امروزه برای اندازه‌گیری، بررسی و مطالعه بر روی پارامترها و پدیده‌های مطرح دریایی، از سیستم‌های نوینی به نام شبکه‌های زیرآبی بهره‌ میبرند. در این گونه شبکه‌ها، سنسورهای اندازه‌گیری پارامترهای آب شامل سنسورهای CTD، سنسورهای اندازه‌گیری مد، سنسورهای اندازه‌گیری ارتفاع موج، سنسورهای اندازه‌گیری سرعت جریانهای آبی و ... در نقاط مختلف یک منطقه دریایی که ممکن است از چند کیلومتر تا چند صد کیلومتر وسعت داشته باشد، در زیرآب نصب می‌گردند. این سنسورها که مرتباً در حال داده‌برداری هستند، داده‌های خود را از طریق کابلهای زیرآبی و یا بیسیم و یا توسط بویه‌های مخابراتی به مرکز کنترل ساحلی منتقل می‌نمایند، که این مرکز ساحلی وظیفه گردآوری و بایگانی داده‌ها و انجام تحلیلات لازم بر روی آنها و همچنین ارسال فرامین کنترلی به سنسورها جهت تنظیم نحوة نمونه‌برداری را بر عهده دارد. مهمترین مزیت و برتری اینگونه شبکه‌ها این است که برخلاف روش‌های قبلی که اندازه‌گیری‌ها فقط در یک منطقه محدود و برای مدت زمان محدود صورت می‌گرفت، با کمک این شبکه‌ها می‌توان اندازه‌گیری‌ها را بطور بلادرنگ و در تمام مدت شبانه روز ادامه داد و تحلیل‌های لازم را بطور همزمان بر روی داده‌ها به انجام رسانید و از نتایج بدست آمده از آنها جهت بهینه سازی فوری سیستم‌ها و سازه‌های دریایی یک منطقه دریایی و نظارت دقیق بر نحوة تغییرات بوجود آمده در پدیده‌ها و پارامترهای آبی آن منطقه، بهره برد. در این مقاله سعی شده است که ضمن معرفی و بررسی اجمالی شبکه‌های زیرآبی، به بررسی چالشها و مسایل مطرح در طراحی و پیاده‌سازی اینگونه شبکه‌ها در خلیج فارس پرداخته شود و در انتها با توجه به مطالب بیان شده، یک نمونه شبکه کابلی زیرآبی مناسب، جهت سواحل خلیج فارس ارائه ‌گردد.

شبکه زیرآبی، بویه مخابراتی، سنسور، داده برداری