علی قدمی فیروزآبادی

در این پژوهش به منظور بررسی وضعیت سیستم های مختلف آبیاری، زارعی در استان همدان انتخاب و سیستم های مختلف آبیاری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایشها نشان داد که تغییرات مقدار بازده کاربرد آب آبیاری در مزارع مورد آزمایش بسیار وسیع و از حداقل 7/27 تا حداکثر 65/141 درصد متغیر می باشد، که راندمان بالای 100 درصد نشان دهنده کم آبیاری در بعضی از مزارع است. بر اساس این مطالعه ، میانگین کاربرد آب در روش آبیاری بارانی کلاسیک ثابت، کلاسیک نیمه متحرک، ویلموو و سیستم قطره ای (تیپ) بترتیب 60، 8/57، 8/65 و 6/84 درصد محاسبه گردید. همچنین بهره وری مصرف آب برای چند محصول عمده منطقه نیز محاسبه گردید . از نتایج دیگر این تحقیق می توان به این مهم اشاره نمود که در تمام مراحل شناخت، طراحی و اجرای روشهای آبیاری تحت فشار کیفیتها فدای کمیتها می شوند، همین امر باعث هدر رفت منابع بسیار با ارزشی چون آب و سرمایه گذاری هنگفت اولیه می شود.

سیستمهای آبیاری تحت فشار ، راندمان کاربرد ، بهره وری ، همدان