علی قدمی فیروزآبادی
معین الدین رضوانی

امنیت غذایی در گرو افزایش تولیدات کشاورزی در برابر افزایش در خواست غذای ناشی از رشد جمعیت است. از سوی دیگر افزایش تولیدات کشاورزی از طریق توسعه اراضی کشاورزی با محدودیت های جدی در تامین آب مواجه است. از جمله راهکارهایی که در راس برنامه های توسعه دولت برای مقابله با محدودیت آب در بخش کشاورزی ارائه شده است ، استفاده از فن آوریهای آ باندوز (آبیاری تحت فشار) است.تصمیم گیری در انتخاب یک تکنولوژی خاص ،بایستی با توجه به کلیه عواملی باشد که به نحوی در کارایی چنین تکنولوژی دخالت دارند .لذا بررسی عملکرد سیستمهای آبیاری به منظور انتخاب مناسبترین آن در جهت افزایش راندمان آبیاری در بخش کشاورزی ضروری میباشد.هدف اصلی این مطالعه تعیین سیستم مناسب آبیاری از لحاظ اقتصادی ،فنی ،محیطی و جغرافیایی برای منطقه مورد مطالعه است.بدین منظور از برنامه ریزی توافقی استفاده و آمار مورد نیاز از طریق تکمیل پرسشنامه از مزارع شهرستانهای تویسرکان و کبودر آهنگ در استان همدان بدست آمد.نتایج حاصله از بررسی سیستمهای آبیاری با استفاده از روش برنامه ریزی توافقی نشان میدهد که در شهرستان تویسرکان سیستم آبیاری کلاسیک ثابت و در شهرستان کبودر آهنگ ، سیستم کلاسیک ثابت و سیستم آبیاری قطره ای مناسبترین گزینه های آبیاری می باشند.

سیستم آبیاری ، برنامه ریزی توافقی ، راندمان آبیاری