هدی حسین پور - دانشجوی کارشناسی شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
حسین خاکشور - کارشناسی معماریف دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

انتقال تجاری دانش از دانشگاه به صنعت، به معنای عام، یکی از کارکردهای نوین دانشگاه محسوب می شود که با توجه به کاه بودجه های عمومی پژوهشی در کشورهای مختلف جهان و روند رو به افزایش این پدیده، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. در اقتصاد دانش محور دانشگاهها در کنار تولید، انتقال و ترویج علم، دست به تجاری سازی علم نیز می زنند. تجاری سازی اغلب با فروش، بازاریابی یا توسعه کسب و کار اشتباه گرفته می شود. فرایند تجاری سازی دارای سه جنبه کلیدی است. با ورود به عصر اطلاعات و تبدیل شدن جوامع سنتی و صنعتی به جوامع اطلاعاتی، منبع قدرت از نیروی بازو و ماده و انرژی، به دانش انتقال یافته است. در واقع نقش دانشگاهها به عنوان یکی از نهادهای عمده تولید دانش، در حال تغییر و تحول است. دانشگاهها نیز به عنوان یک سازمان، و به عنوان جزئی اساسی از اجزای جامعه، می بایست توجه و تمرکز ویژه ای بر کارآفرینی اقتصادی داشته باشند. تجاری سازی یک محصول تنها زمانی موفق خواهد بود که قبل از آن به این سوالات پاسخ داده شود، چرا، چه چیز، چه زمان، کجا، برای چه کسی، چگونه و چه کسی؟ چرا، به فرصت مورد هدف در تجاری سازی، چه چیز، به ایده محصولی که مناسب فرصت موردنظر است. تاسیس مراکز رشد، پارک های فن آوری و ... از جمله نمادهای تجاری سازی دانش در اقتصاد هستند. تجاری سازی را می توان به عنوان فرایند تبدیل دانش تئوریک موجود در نهادهای دانشگاهی به برخی انواع فعالیتهای اقتصادی تعریف کرد محققین مدل هایی را برای فرایند انتقال تجاری دانش، ارائه کرده اند.

کارآفرینی اقتصادی، پژوهش دانشگاهی، دانش، تجاری سازی