احمدعلی خائف - استاد یار دانشگاه تربیت مدرس
غلامرضا عسگری - کارشناس ارشد مدیریت صنعتی از دانشگاه تربیت مدرس

در دنیای امروز تعریف و کارکردهای رهبری تغییر کرده است . رهبری دیگر یک وظیفه و یا نقش قابل یادگیری تلقی نمی شود . رهبری یک روش یادگرفته شده نیست بلکه یک فرایند یادگیری است . فرایندی که یاد می گیرد یاد می دهد و حامی یادگیری است . از سوی دیگر ماهیت یادگیری نیز تغییر کرده است . در گذشته یادگیری بمعنای کسب مهارتها و شایستگی های جدید در کارراهه شغلی بود . اما یادگیری در عصر جدید مفهوم دیگری دارد . امروزه یادگیری در سازمانهای یادگیرنده اتفاق می افتد . سازمانهای یادگیرنده امروزی برای رسیدن به اهداف خود بطور مستمر دانش های جدید را ایجاد کرده بدست می آورند و آنها را منتشر می کنند و در نهایت بر اساس دانش و بینش جدید بدست آمده , رفتارهای خود را تغییر می دهند . این تغییر در رفتار و اکتساب دانش , تبدیل یادگیری بعنوان بخشی از بینش و اهداف استراتژیک ، سرمایه گذاری برای یادگیری ، شناسائی مدلهای ذهنی در مورد فرایندهای سازمانی ، استقرار تفکر سیستمی در کل سازمان و اجرای برنامه بهبود مستمر از وظایف رهبران و آفریدن ، ساخت ، نگهداشت و ایجاد دگرگونی پیوسته در سازمان از نقش های اصلی رهبران در سازمانهای یادگیرنده است . با مطالعات انجام شده مشخص شد که برای اتصال میان مفهوم وسیع رهبری و مفهوم مبهم سازمان یادگیرنده شواهد علمی بسیار اندکی وجود دارد . مقاله حاضر در صدد است با بررسی ادبیات موجود در زمینه رهبری و سازمان یادگیرنده , حلقه اتصال میان این دو موضوع ایجاد کرده و نقش ها ، وظایف و رفتارهای رهبران در سازمانهای یادگیرنده را مشخص نماید .

رهبری , وظایف رهبران ، یادگیری سازمانی , سازمان یادگیرنده