محمود عبدالهی - دانشیار، گروه فرآوری مواد معدنی دانشگاه تربیت مدرس
بهزاد شهبازی - کارشناس، آزمایشگاه فرآوری مواد معدنی دانشگاه تربیت مدرس

یکی از مهمترین ناخالصی های موجود در زغال سنگ، گوگرد است که به شکلهای مختلف آلی، پیریتی یا مارکاسیتی و سولفاتی در آن یافت می شود . از جمله معایب وجود گوگرد در زغال می توان به کاهش ارزش حرارتی زغال و افزایش آلودگی محیط زیست به دلیل تشکیل گازهای SO2 و H2S اشاره کرد . یکی از روشهای جدایش فیزیکی مواد استفاده از خاصیت تاثیر پذیری مغناطیسی آنها است . زغال سنگ از نظر مغناطیسی، ماهیتی دیامنیتیت ولی پیریت ماهیتی پارامنیتیت دارد، بنابراین انتظار می رود که با استفاده از جداکننده های مغناطیسی تر شدت بالا بتوان پیریت را از زغال سنگ حذف نمود. در این مقاله نحوه جدایش پیریت از زغال سنگ طبس (مزینو ١) توسط جداکننده مغناطیسی تر شدت بالا مورد مطالعه قرار می گیرد، تا تاثیر چهار فاکتور مختلف دانه بندی، درصد وزنی جامد در پالپ، شدت میدان مغناطیسی و قطر گلوله های جداکننده مغناطیسی بر میزان حذف پیریت از زغال سنگ تعیین گردد . در شرایطی که دانه بندی نمونه ١٥٠ - میکرون، درصد وزنی جامد در پالپ ١٠ %، قطر گلوله ها ٥ میلیمتر و شدت میدان مغناطیسی ٢ تسلا باشد، بیشترین میزان حذف پیریت برابر با 46/73% بدست می آید.

فرآوری، پیریت، زغال سنگ، جداکننده مغناطیسی، طبس