مینو الماسی - سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران - مرکز شیراز
چنگیز دهقانیان - دانشگاه صنعتی اصفهان

اندازه گیری مقاومت ویژه به روش «چهار الکترود» یا «ونر» برای بتن و سایر اجسام جامد تا حال همواره با اشکالاتی توام بوده است. گزارش شده است که نفوذ جزئی پلیمر در بتن به عمق 0/95 تا 2/54 سانتی متر از خوردگی فولاد دربتن مسلح جلوگیری می کند. اما اندازه گیری و کنترل عمق نفوذپذیری پلیمر در طول ساخت بتن کار ساده ای نیست. روشهایی کهب رای تعیین عمق نفوذ پلیمر در بتن بکار میرود همه مخرب و وقت گیر می باشد. روش ونر، روش غیر مخربی است که برای اندازه گیری عمق نفوذ پلیمر در PIC بکار میرود. این روش احتیاج به طراحی مناسبی از الکترودهای حساس داشته، که کاری ظریف و دقیق است. این الکترودها ، بایستی قادر به اندازه گیری مقاومت ویژه بتن در فواصل کم حدود 0/5 سانتی متر تا بیشتر روی سطح بتن باشند. نشت سولفات مس مایع در دو الکترود مجاور، زمانیکه فواصل الکترودها خیلی کم می شود، در الکترود های ساخته شده ایجاد مدار کوتاه نموده و خطاهای اساسی در ارائه نتایج پدید می آود. در این پروژه ، الکترودهای مختلفی ساخته شد. این الکترودها به دو نوع جامد و محلول طبقه بندی شدند. نوک تعدادی از الکترودهای مایع از غشاهای نیمه تراوا بود. بنابراین کنترل واپتمیمم کردن ویسکوزیته مایع از عوامل دیگری بود که در طراحی این الکترودها دنبال گردید. در طراحی الکترودهای جامد، رسانا بودن نوک الکترود در نقطه تماس در نظر گرفته شد. از بین الکترودهای ساخته شده دو نوع از آنها نتایج خوبی برای اندازه گیری مقاومت ویژه که خالی از خطا و اشکال بود ارائه نمودند. از این دو نوع یکی الکترود پلاستیک هادی بود که برای اولین بار ساخته می شد و نوع دوم الکترود دو جداره بود.