روزبه دادجو

یکی از مواردی که در تهیه طرحهای جامع شهری همواره مورد توجه است، برنامه ریزی برای کاهش اثرات بلایای طبیعی و انجام اقدامات پیش گیرانه می باشد . این طرحها که بر مبنای موازین علمی و عقلی تهیه می شوند، در قالب نقشه ها و جداول مشخص و اسناد قطعی و الزام آور سعی در بهبود ساختار شهر در مواجه یا بحرانهای طبیعی دارند. همچنین بعد از وقوع بالایای طبیعی و به منظور بازسازی نقاط آسیب دیده طرحهایی تهیه می شود که جنبه آمرانه و دیوان سالار دارند. امروزه با مطرح شدن مباحثی مانند مشارکت، تصمیم سازی به جای تصمیم گیری و حمایت از تمامی اقشار جامعه از جمله کودکان و سالمندان، در تهیه طرحهای شهری فضا برای وارد کردن مدیریت بحران بلایای طبیعی در طرحهای شهری فرا رسیده است. این مقاله در نهایت به این پیشنهاد می رسد که برای شهرهایی که در معرض حوادث غیر مترقبه هستند، به تهیه یک طرح تفصیلی موضوعی در قالب طرحهای ساختاری – راهبردی ،(که در عین همه جانبه بودن و مشخص بودن مسولیتها، دارای انعطاف پذیری لازم نیز باشد) و مشخص کردن شهرداری یا فرمانداری به عنوان نهاد مسئول هماهنگ کننده اقدامات امداد و نجات بلافاصله بعد از بحران از سردرگمی در لحظات اولیه بعد از وقوع بلایای طبیعی جلوگیری شود و لحظات سرنوشت ساز اولیه بعد از وقوع حادثه که می تواند به نجات بسیاری از مصدومان و مجروحان منجر شود در قالب یک طرح استراتژیک تقسیم کار و مسئولیت شود.

طرح ساختاری – راهبردی ، طرح تفصیلی، مدیریت بحران بلایای طبیعی ، مطالعات محیطی