کشور ایران روی کمربند زلزله قرار گرفته و به همین دلیل، همان‌طور که آمار نشان می‌دهد طی 2500 سال تاریخ گذشته، کشور ایران به طور متوسط هر 10 سال شاهد یک زلزله ویران‌کننده بوده است و تقریبا همه‌ساله دچار انواع سیل می‌باشد و با در نظر گرفتن این موضوع که ایران پل ارتباطی شرق و غرب بوده، لذا در هیچ زمانی از جنگ و درگیری‌های داخلی و خارجی در امان نبوده است. جمع موارد فوق هشدار صریحی است که می‌بایست بیشتر از هر زمانی آمادگی دفاع در برابر حوادث طبیعی و غیرطبیعی را داشت و با برنامه‌ریزی صحیح و از پیش طراحی شده در مقاطع مختلف (پیش از وقوع حادثه، زمان وقوع حادثه و بعد از حادثه) و با تسلط کامل بتوان تلفات انسانی و اقتصادی را کاهش داد. هر حادثه طبیعی و غیرطبیعی به منزله جنگی است که در آن صلاح‌های جنگی استفاده نمی‌شود و با به کار‌گیری نیروهای نظامی می‌توان به اهداف مدیریت بحران دست یافت. بدین ترتیب و با بررسی‌های بیشتر مشابهت‌هایی بین حادثه‌های طبیعی و جنگ پدیدار شد که بدان اشاره می‌شود. گروه‌های شناسایی قبل از هر گروه دیگری برای جمع‌آوری اطلاعات صحیح از محل مناطق سکونتی و آمار و اطلاعات مربوط به مصدومین و بازماندگان و لیست نیازهای آنان مورد نیاز است. این امر مشابهتی تام با برنامه اطلاعات عملیات دارد. نقطه رهایی ؛ در جنگ نقطه رهایی مکانی بود که نیروهای شناسایی عملیات از آن جا به صورت پیاده با تجهیزات کامل برای شناسایی مناطق مورد نظر فرمانده رها می‌شدند. در حادثه‌های طبیعی نیز به دلیل نبود امکان پیشروی سواره شاهد نقاط رهایی هستیم. مسئله‌ای که در طول جنگ نیز ثابت گردید این است که کلیه اجزاء یک واحد نظامی طبق سازمان مشخص از درجات مافوق خود تبعیت کامل دارند و در این‌گونه بحران‌ها نمی‌توان‌ آنها را وادار به اطاعت از یک نظامی غیر‌آشنا به چتر پرورشی نظامیان نمود. و نکته دیگر این که این‌گونه مناطق کم‌کم عرصه تاخت و تاز سیاسی می‌گردد و در کوران حادثه باعث تعلل در تصمیم‌گیری مسئولین خواهد شد. در جهت رفع این گونه نقایص نیاز به فرماندهی واحد است تا نیروهای داوطلب نیز تحت امر وی عمل نمایند.