موسی دریجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران آب، دانشکده فنی، دانشگاه تربیت مدرس
علی باقری - استادیار گروه سازه های آبی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
سعید مرید - دانشیار گروه سازه های آبی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس

معمولا پس از وقوع بلایای طبیعی توجه زیادی بر بازسازی هرچه سریعتر مناطق آسیب دیده صورت می گیرد که در نتیجه در یک دوره زمانی محدود عملیات وسیعی در این خصوص به انجام می رسد . در این بین، به منظور تخفیف آسیبهای وارد شده به مردم، تشویق آنها به بازگشت و کمک به راه اندازی مجدد امور شهر، معمولا انواع تسهیلات و مشوقها اعمال می گردد که از جمله می توان به دریافت آب و برق مجانی اشاره داشت. مجموع این اقدامات باعث فعال شدن دینامیکهایی می شوند که در درازمدت می تواند به افزایش آسیب پذیری در برخی زیر ساخت ها و بخصوص سیستم آب شهری منجر گردد. مراجع مختلف جهت ارزیابی آسیب پذیری سیستم ها، معمولا به بررسی فاکتورهای تاثیر گذار در کوتاه مدت پرداخته و در مقطع خاصی از زمان آن را مورد تحلیل قرار می دهند، حال آنکه با توجه به مولفه های اصلی آسیب پذیری می توان گفت فاکتورهای تاثیر گذار بر آنها در طول زمان نیز می توانند دستخوش تغییراتی شده و آسیب پذیری را افزایش دهند. در این مقاله با بررسی مولفه های آسیب پذیری در سیستم آب شهری بم پس از زلزله سال 1382، به بررسی پویایی های تاثیر گذار بر آن پرداخته می شود و نشان داده خواهد شد که چگونه آسیب پذیری این سیستم در طول زمان می تواند افزایش یابد.

آسیب پذیری، پویایی های سیستم، سیستم آب شهری، بلایای طبیعی، زلزله بم