سیدحسن صحرانورد - شرکت ساختمانی بتن پاش
مهرداد اشتری - مهندسین مشاور سازیان
مصطفی زمانیان - دانشگاه صنعتی شریف

با توجه به اینکه عمده فعالیتهای مقاوم سازی به صورت تسلیح خارجی روی بتن های قدیمی انجام می شود که این سازه ها به دلیل خوردگی آرماتور، کربناته شدن بتن، کاهش مقاومت کششی بتن و تغییر مدول الاستیسیته، برای تسلیح خارجی مناسب نیستند. بر اساس استاندارد ACI در این زمینه، بتن در دست مقاوم سازی باید دارای شرایط ذیل باشد: 1- اطمینان از عدم خوردگی آرماتور، زیرا که با خوردگی و بدنبال آن انبساط آرماتورها ترکهایی در بتن ایجاد شده و تمرکز تنشهای بالایی در FRP بوجود خواهند آورد. 2- اطمینان از حداقل مقاومت برشی تارهای خارجی بتن (حدود 14kg/cm2)، که در غیر اینصورت پس از نصب FRP ، بتن از لایه های زیرین جدا می شود. 3- اطمینان از مقاومت الکتریکی بالای بتن که ایمنی آرماتورها را تضمین می نماید (R>12000??) 4- اطمینان از حداقل ضخامت بتن روی آرماتور، که در غیر این صورت انتقال نیرو از آرماترو به بتن به طور مناسب صورت نمی پذیرد. 5- تعیین عمق ترک ها به منظور تعیین مناسب ترین روش تزریق و تعمیر ترک، که در غیر این صورت بریدگی رشته های الیاف توسط ترک محتمل تر می باشد. کنترل پارامترهای فوق و تعیین روش های مناسب تعمیر و حفاظت نیاز به تست های NDT خواهد داشت، که در این مقاله جزئیات کامل آزمایشات و تعمیر این بسترها ارائه شده است.

مقاوم سازی ، تسلیح خارجی ، تست های غیر مخرب ، FRP