ماندانا آقابیگی - کارشناس ارشد بهداشت حرفه ای، مدیریت HSEQ شرکت ملی صنایع پتروشیمی، عضو انج

شاخص استرین ابزاری برای بررسی مشاغل از نظر ریسک فزاینده اختلالات بخش انتهایی اندامهای فوقانی(DUE ) است . این روش در طراحی و آنالیز مشاغل و اصلاح ریسک فاکتورهای مورد نظر کاربرد دارد . این تحقیق به صورت مقطعی در یکی از صنایع مونتاژ تهران با هدف شناسایی ریسک فاکتورهای ایجاد کنندة اختلالات DUE و کنترل آنها در مشاغل مختلف بخش تولید انجام گرفت . یافته های پژوهش نشان داد، متغیرهای وظیفه ای مهم ( ریسک فاکتورها ) که تغییرآنها باعث تغییر نمره SI و خطرناک یا ایمن شدن شغل می شود عبارتند از : تلاش در دقیقه، مدت اعمال نیرو و شدت اعمال نیرو و در برخی مشاغل وضعیت دست - مچ . دراین راستا جهت کاهش این ریسک فاکتورها و کنترل ارگونومیکی آسیب های تجمعی تابعه راهکارهای متناسب با هر شغل پیشنهاد گردید : 1 - کاهش حرکات با تکرار زیاد و کلیشه ای ( تلاش در دقیقه و مدت اعمال نیرو ) ، 2 - کاهش مقادیر غیر متعارف نیرو ( شدت اعمال نیرو ) ، 3 - کاهش حرکت بیش از حد مفصل ( وضعیت دست - مچ ). بدین ترتیب مشخص شد که اجرای هریک از این روش ها باعث کاهش نمره SI می گردد و از آنجایی که این شاخص با ریسک ایجاد اختلالات DUE هبستگی دارد باعث کاهش این اختلالات نیز می گردد .

شاخص استرین، شیوه های کاری، مونتاژ