یونس دانشبد - هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان
محسن ناصری - دانشجوی دکتری آب دانشکده مهندسی دانشگاه شیراز
ناصر طالب بیدختی - استاد دانشکده مهندسی دانشگاه شیراز

با توجه به اهمیت نقش پلها در راهسازی، بررسی دقیق پایداری آنها که عموماً در بستر رودخانه ها قرار دارد از اهمیت خاصی برخوردار است . آبشستگی در نزدیکی پایه های پل باعث ناپایداری آنها و در صورت عدم اتخاذ راهکار مناسب در نهایت موجب تخریب این سازه می گردد . بنابراین مطالعه دقیق جهت شناخت این پدیده و عوامل مؤثر بر آن الزامی می باشد . تاکنون مطالعات آزمایشگاهی بسیاری بر روی این پدیده صورت گرفته شده است اما از آنجا که ساخت مدل فیزیکی مشکلات و محدودیت های خاص خود را دارد،لذا در این مقاله سعی شده است که از یک مدل مبتنی بر الگوریتم ژنتیک جهت آنالیز و پیش بینی آبشستگی استفاده گردد . در این مقاله با طراحی مدل برنامه نویسی ژنیتک، نگاشت غیر خطی میان داده های مؤثر بر آبشستگی و چگونگی تأثیر آن بر عمق آبشستگی تعیین می گردد . در انتها با مقایسه عملکرد آن با نتایج حاصل از مدل فیزیکی آزمایشگاهی دقت و صحت روش جهت پیش بینی حداکثر عمق آبشستگی بررسی می گردد

برنامه نویسی ژنتیکی، هوش مصنوعی، عمق آبشستگی، پایۀ پل، عمق جریان