رابعه چهل تنی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیومکانیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
عبدالحمید حنانه - مربی دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تهران

می‌توان از الگوریتم ژنتیک به عنوان روشی برای مدل‌سازی و تحلیل خطاهای فرم یک قطعة استوانه‌ای و محاسبة میزان نااستوانه‌ای (cylindricity) آن استفاده نمود. ابتدا برای مجموعه‌ای از داده‌های جمع‌آوری شده، حاصل از اندازه‌گیری سطح یک قطعة استوانه‌ای، رویکردهای مختلف محاسبة میزان نااستوانه‌ای معرفی شده و سپس با ارائة یک مدل ریاضی برای تعریف میزان نااستوانه‌ای، مدل بهینه‌سازی حل مسئله و تابع برازش مناسب برای تعیین مشخصات استوانة برازنده، مشخص شده و سپس با تعیین پارامترهای مؤثر برای تطبیق الگوریتم ژنتیک برای حل کارآمد مسئله، حل عددی الگوریتم پیشنهاد شده برای مجموعه ای از نقاط واقعی انجام گرفته و نتایج آن در انتها آورده شده است.

دستگاه اندازه‌گیری مختصات - استوانة برازنده - میزان نااستوانه‌ای - الگوریتم ژنتیک