مازیار آصفی - دکتری تکنولوژی معماری . استادیار دانشکده معماری ، دانشگاه هنر اسلامی تبریز ، ایران ،
الناز ایمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری اسلامی ، دانشگاه هنر اسلامی تبریز ، ایران

ورود فناوری های نوین به سرزمین هایی که هویت و تاریخ غنی آنها در زمینه هنر و معماری در تقابل با نمودهای تکنولوژیک قرار دارند، چالش هایی را دامن می زند ؛ چرا که در اکثر این جوامع همانند ایران ، زیرساخت های لازم جهت مواجهه با موضوع جهانی شدن فراهم نبوده است . در هزاره جدید ، جهانی تازه در دست ساخته شدن است و معماری اجتماعی ترین هنری است که می تواند با ایجاد انسجام مکانی ، نوعی نوعی تداوم زمانی را جهت آفرینشی نوبنیاد برای شکوفایی یک تمدن منجر شود. پرسش اصلی و هدف نهایی پژوهش آن است که آیا می توان شاخص هایی را جهت کاربرد فناوری های نوین در راستای ارتقای کیفیات فضایی معماری معاصر با حافظ مبانی هویتی معماری ایرانی - اسلامی تعریف کرد ؟ در این راه با انتخاب نمونه های موردی ، انجام کار میدانی و نظرسنجی از افراد با استفاده از پرسشنامه های هدفمند ، شاخص های به دست آمده از نتایج بررسی ها به صورت کیفی و کمی تحلیل و الگویی جهت کاربرد فناوری های نوین در معماری معاصر ارائه شده است. براساس نتایج این پژوهش بهره گیری از فناوری های نو در ترکیب با عناصر و فرم های بومی و سنتی ، هماهنگی با شرایط اقلیمی ، حفظ ارزش های فرهنگی - اجتماعی و اصول معماری بومی و همچنین استفاده از فناوری های ساخت و مصالح جدید در ایجاد هماهنگی ، تضاد ، شفافیت و ... ، بسته به شرایط مکانی - زمانی ، مهم ترین شاخص های ایجاد مطلوبیت در معماری معاصر ایران به شمار می آیند.

فناوری های نوین ، هنر و معماری ، معماری اسلامی ، هویت ، آفرینشی نوبنیاد