ابوالفضل وهابی - گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
آلکا حسنی - گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی مرکز بیماری های عفونی و طب گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی تبریز
محمدرضا نهائی - گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
صفر فرج نیا - مرکز تحقیقات کاربردی و داروئی دانشگاه علوم پزشکی تبریز

انتروکوک به صورت فزاینده عامل عفونت های شدید بیمارستانی است مقاومت به آنتی بیوتیک به ویژه ونکومایسین آمپی سیلین و غلظت های زیاد آمینوگلیکوزیدها درآن شایع است شناسایی سریع ودرست انتروکوک مقاوم به ونکومایسین Vancomycin resistant enterococci : VRE درمدیریت و درمان بیماران کلنیزه شده یادچارعفونت انتروکوکی بسیارحیاتی است واجرای برنامه های درمانی مناسب برای پیشگیری ازانتشارآن رافراهم می کند هدف این مطالعه بکارگیری فناوری PCR جهت شناسایی ژن های vanB,vanA درحاملین روده ای انتروکوک مقاوم به ونکومایسین بود 432 نمونه مدفون یارکتال سوآب ازبیمارانی که حداقل 72ساعت دربخشهای پرخطر ICUهماتولوژی انکولوژی عفونی و سوختگی درسه بیمارستان آموزشی درمانی تبریز سینا کودکان و شهیدقاضی طباطبایی بستری بودند و همچنین بیماران سرپایی مراجعه کننده به درمانگاه انکولوژی درمانگاه عفونی و بخش همودیالیز جمع آوری شد 1386-87 نمونه ها درمحیطهای اختصاصی کشت داده شد و سویه های انتروکوک جداسازی گردید مقاومت کامل به ونکومایسین درانتروکوکوس فسیوم و دربیماران بستری یافت شد مقاومت متوسط یاسطح بالای انتروکوک به ونکومایسین دربیماران بستری و سرپایی وجود دارد فراوانی ژن vanB بیشتر ازvanA است

انتروکوک ، ونکومایسین ، کلنیزاسیون ، vanBو vanA