مهران علی الحسابی - استادیار دانشکده ی معماری دانشگاه علم و صنعت ایران
سعید نوروزیان ملکی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه علم و صنعت ایران

این نوشتار در پی تاکید بر آموزش معماری کارآمدتر است تا معماران آینده را قادر به آفرینش محیطهایی انسانی کند که در راستای پاسخ به نیازهای اجتماعی، فرهنگی و محیطی طراحی می گردند. منظور از محیطهای انسانی، محیطهایی است که فعالیتهای انسانی به صورت تعریف شده در آنها انجام می شود فعالیتهایی که بازتابی از معیارهای رفتاری وفرهنگی مشخص شده توسط جامعه بوده و مسائلی مانند اقتصاد، اکولوژی و اجتماع را در بر میگیرند. و موجد محیط های زیستی هستند مقاله با بررسی و تحلیل معیارهای آموزشی و محتوای آموزشی مدارس مختلف معماری، تلاش خواهد نمود تا گسست موجود میان آموزشهای صرفا عملی و نظری در فرایند آموزش معماری را مشخص سازد در ادامه این نوشتار به ارائه ی روشهایی جهت پرنمودن این فواصل می پردازد و در عین حال مفاهیم نظری مورد نظر برای ایجاد محیطهای انسانی را نیز به صورت توامان در نظر دارد این امر فهمی جامع از دو روش آموزش معماری مختلف، اما وابسته را ضروری می سازد و به شناخت دو پایه اصلی این آموزش، یعنی پایه ی عملی و مهارتی، و پایه ی تئوری و نظری مدد می رساند.

آموزش معماری، طراحی معماری، تعلیم، محیط انسانی