روح الله مجتهد زاده - عضو هیئت علمی موسسه جهاد دانشگاهی خوزستان
زهرا نام آور - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ( واحد اهواز)

آموزش معماری از پایه ای ترین عوامل رشد و ارتقای معمار ی در هر سرزمینی است در کشور ما نیز خصوصا در یک دهه ی اخیر و با توسعه ی کمی آموزش معماری در دانشکده ها و مقاطع گوناگون این موضوع اهمیت روزافزون یافته است دراین شرایط وجود برنامه ریزی مطلوب و سنجیده در دانشکده ها و مقاطع گوناگون آموزش معماری، جهت توسعه ی کیفی این رشته، ضرورت می یابد به این جهت مقاله ی حاضر به بررسی برنامه ی آموزشی مقاطع کاردانی و کارشناسی ناپیوسته ی معماری، با هدف ارزیابی تاثیر این برنامه ریزی درنتایج حاصل ازاین دوره ها پرداخته است بررسی برنامه های آموزشی مقاطع کاردانی و کارشناسی ناپیوسته ی معماری نشان از ضعف و کاستی هایی دارد که در کنار عوامل دیگری نظیر امکانات نامناسب، کمبود اساتید مجرب، کمبود فضای مناسب آموزشی و غیره، به عدم نتیجه گیری مطلوب در خروجی این مقاطع منجر گردیده است این امر می تواند در سالهای آتی به بحرانی درجامعه ی آموزشی و حرفه ای معماری کشورمان بیانجامد. براین اساس، نگارندگان معتقدند در درجه ی اول بازنگری در سرفصل دروس مقاطع مزبور، و در کنار آن سنجش امکانات سخت افزای و نرم افزاری فضاهای آموزشی، جهت اعطای امتیاز رشته - و باز آموزی اساتید - جهت بهره وری بالاتر در فرایند آموزش - از راهکارهایی است که باید جهت ارتقای سطح آموزش معماری اتخاذ گردد.

مقطع کاردانی معماری، کارشناسی ناپیوسته ی معماری، عرصه های آموزشی، آگاهی، ارزش ، ترکیب