حسن افراخته - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم
آرزو عابدینی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت معلم
راشد احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت معلم

اسکان غیررسمی معضلی بحران ساز است. سلامت حالتی از رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی است. بهره مندی از بالاترین استاندارد سلامتی قابل دسترس، بدون تبعیض نژادی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی یکی از حقوق اساسی زندگی هر فرد است. رابطه بین گسترش اسکان غیررسمی و تهدید سلامتی اجتماعی انکارناپذیر است. یکی از مهمترین محله های اسکان غیررسمی منطقه خاک سفید سابق بوده است که در سال 1379 اقداماتی جهت ساماندهی آن انجام شده است. ساماندهی و ارتقای شرایط زندگی حاشیه شهرها بدون توجه به تجربه ی دیگر کشورها وارد شدن در عرصه ی آزمون و خطاست و موجب از بین رفتن بسیاری از منابع و فرصت ها می شود. هدف اصلی مقاله بررسی تجربه حل معضل اسکان غیررسمی براساس نمونه خاک سفید می باشد. پرسش اساسی تحقیق آن است که آیا تجربه مزبور موفق بوده و قابل تعمیم است. ناحیه موردن مطالعه را محله خاک سفید تشکیل می دهد. داده های تحقیق از طریق اطلاعات کتابخانه ای، اسنادی، روشهای میدانی نظیر مشاهده و مصاحبه بوده است. مصاحبه با ده هسته مختلف از جمعیت نقاط مختلف محله انجام شده است. نتیجه نشان می دهد روشهای و ستیزه جویانه با اسکانهای غیررسمی، راه حل مناسبی نبوده و نمی باشد. حل معضل نیازمند مدیریت مشارکتی، و توسعه ظرفیت اجتماعات محلی در همه جنبه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و انسانی و در نهایت توانمندسازی فردی است که در تجربه مزبور جایگاهی نداشته است. بنابراین تا دستیابی به توسعه پایدار شهری، تأمین سلامت مطلوب شهروندان و ایجاد محیطی سالم فاصله بسیار وجود دارد و تجربه مزبور قابل تعمیم نمی باشد.

اسکان غیررسمی ، سلامت اجتماعی، توانمندسازی فردی، خاک سفید