جلیل کرمی
عذرا محمدی

فرض بنیادی این مقاله غیبت مطالعات علوم انسانی و عوامل انسانی در مطالعات و برنامه‌های توسعه‌ای است. برای بررسی این فرض، با استفاده از روش اسنادی به مطالعه و بررسی طرح‌های پژوهشی و برنامه‌ها . آئین نامه های تصویب شذه دو دهه‌ی اخیر اقدام کرده‌ایم. یافته‌ها نشان می‌دهد که پژوهش‌ها و برنامه‌های توسعه با محوریت عناصر سخت افزاری (غیر انسانی) طراحی و انجام شده ، علیرغم اذعان به اهمیت این عناصر استفاده چندانی از آنها به عمل نیامده است. به علاوه، پیوستگی بین پروژه‌های پژوهشی تک بعدی و تکنولوژی محور بسیار کم بوده است. پروژه‌های پژوهشی نیز در درون خود دارای مشکلاتی روش شناختی و رویکردی بوده‌اند.