حسن صمدیار - دانشجوی دکتری مهندسی محیط زیست (آب و فاضلاب)، دانشکده محیط زیست واحد عل
حسین صمدیار - کارشناس مهندسی شیمی - شرکت بین المللی محصولات پارس

امروزه در کشورهای بزرگ جهان آلودگی صدا به عنوان یک آلاینده بزرگ زیست محیطی در کنار سایر آلاینده ها مطرح می باشد. با توجه به افزایش روز افزون جمعیت و پیشرفت صنایع گوناگون و ازدیاد منابع مولد صدا در سالهای اخیر اثرات ناشی از آلوگی صدا بر روی افراد افزایش یافته است. این اثرات توانائی و بازدهی افراد را در فعالیتهای روزانه کاهش داده و باعث سلب آسایش و افزایش ناراحتی های جسمی و روانی شده است. بنابراین اندازه گیری دقیق و کاهش و کنترل صدا و بررسی اثرات آن بر روی افراد جامعه ضروری بنظر می رسد. ترافیک یکی از منابع آلودگی صدا در سطح شهرهای بزرگ است که در بزرگراهها بدلیل افزایش شار ترافیکی و سرعت بالای وسائط نقلیه نقش ترافیک در ایجاد آلودگی صدا زیاد است. اغلب روشهای مدیریتی کنترل آلودگی صوتی ساخته شده کارایی لازم برای جوامعی که انتظار میرود این مدیریت در آنهاکارآمد باشد را ندارند. در بعضی موارد با کمی دقت بیشتر در طراحی، به طور قابل ملاحظه ای کارآیی بیشتری از این موانع بدست می آید. با توجه به آنچه تاکنون گفته شد، به کارگیری هر روشی در کاهش آلودگی صوتی شهری باید بامطالعه و برنامه ریزی صورت پذیرد که بتواند انتظارات طراحان و مردم شهر را برآورده سازد. انجام آنالیز اقتصادی و برآورد هزینه – راندمان مهمترین بخش این گونه فعالیتها را تشکیل می دهد. یکی از دلایل اصلی که ممکن است مشکل کاهش صدا را پیچیده تر کند و جستجو برای یافتن راه حل را مشکل سازد، میزان هزینه های بالای آن می باشد که ایجاد مشکلاتی در زمینه های اجتماعی و اقتصادی می کند و به نظر میرسد که این عامل از نظر عموم مردم اهمیت زیادی ئارد. لذا اقداماتی باید صورت گیرد تامیزان اطلاعات مردم افزایش یابد. خواهند نمود. به نظر می رسد که بیشتر ساکنین اطراف معابر شهری نظر مثبتی نسبت به عملکرد مدیریت کنترل آلودگی صوتی داشته و لذا مزایای اعمال این مدیریت بر معایب آنها از ارجحیت برخوردار می باشند. در هر صورت مدیریت کنترل آلودگی صوتی صدای انتشار یافته از معابر را کاهش نمی دهد، بلکه به میزان قابل توجهی از صدا که شرایط زندگی را برای ساکنین پیرامون آنها تسهیل می سازد، می کاهند.

آلودگی صوتی ، محیط زیست ، حمل و نقل ، معابر شهری