مینا حسین پورطهرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، دانشگاه فردوسی مشهد
کامران داوری - استادیار دانشکده مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد
بیژن قهرمان - دانشیار دانشکده مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد

در بهره برداری از مخازن، مقادیر بهینه رهاسازی مشخص نیست و همین مسأله سردرگمی مدیران بهر هبردار از مخزن را ا فزون می کند . متغیر بودن رژیم های ب ارندگی و جریان رودخانه در سا ل های مختلف، طبیعت تصادفی متغیرهای حالت سیستم منابع و مصارف آب از طرفی و بحرانی بودن وضعیت منابع آب از طرف دیگر، اتخاذ راهکارهای مناسب جهت مدیریت بهینه مخازن را ضروری می نماید. بدین لحاظ تئوری فازی بعنوان یکی از تکنیک های محاسباتی منعطف جهت مدل سازی مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعه موردی بر روی سد ایلانجق واقع در استان خراسان شمالی جهت مصارف کشاورزی انجام گردیده است. با حداکثر نمودن سود حاصل از کاشت گیاهان بعنوان تابع هدف در الگوی کشت انتخابی و سطح زیرکشت متغیر در فضای استوکاستیکی، افق یکساله وگام های زمانی ماهانه سعی گردیده تا مقادیر بهینه رهاسازی شبیه سازی گردد . سپس داده های رهاسازی بهینه به کمک یک پایگاه قواعد و استنتاج فازی که با استفاده از یک نوع خوشه بندی جهت کاهش قواعد به دست می آید، مبنای ایجاد و بسط مدلی برای پیش بینی مقا دیر رهاسازی گردیده اند . نتایج نشان می دهد که الگوهای بهره برداری بهینه در رژیم خشک به کلاس حجم ابتدایی مخزن بستگی داشت و با مرطوب شدن رژیم بارندگی و جریان رودخانه، از حساسیت جواب ها کاسته می شود. از آنجایی که سیاس تهای اتخاذ شده با استفاده از استنتاج فازی در شرایط و اقعی سازگاری بیشتری با درک بهر هبردار و عملکرد سیستم دارد این مدل بعنوان گزینه ای مناسب پیشنهاد م یشود.

بهینه سازی مخزن، سیستم استنتاج فازی، تخصیص بهینه آب، حداکثرکردن سود خالص، خوشه بندی