کورش محمدی - دانشیار گروه آبیاری و زهکشی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس تهرا
سامان جوادی پیربازاری - دانشجوی دکتری مهندسی آبیاری و زهکشی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت
ندا کاوه کار - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازههای آبی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه

استفاده از روش های شاخص در ارزیابی پتانسیل آسیب پذیری آبخوان ها در دهه اخیر با پیشرفت سامانه های اطلاعات جغرافیائی، گسترش فراوانی داشته است . گرچه سعی شده تا این روش ها را بتوان بدون هیچ تغییری در همه جا استفاده نمود، ولی در آبخوان های مختلف به دلیل شرایط خاص، نیاز به واسنجی و تصحیح ضرایب دارند . در این تحقیق با اصلاح و بهینه کردن روش ارزیابی DRASTIC این امکان فراهم آمد که بتوان پتانسیل آلوده شدن آبخوان آستانه - کوچصفهان را با دقت بهتری تخمین زد . در این روش، با استفاده از روش های آماری و زمین آماری، وزن ها و رتبه بندی - های روش اصلی DRASTIC در محیط GIS اصلاح گردید . معیار این اصلاحات، همبستگی هر پارامتر با غلظت نیترات اندازه گیری شده در آب - زیرزمینی بوده است . نتایج نشان داد که روش اصلاح شده به مراتب بهتر از روش اصلی با و ضعیت آلودگی آبخوان هماهنگی د ارد، به طور یکه م یزان همبستگی بالایی را بین مقادیر آسیبپذیری آبخوان و غلظت نیترات در منطقه نشان میدهد

آسیبپذیری آب زیرزمینی، DRASTIC اصلاح شده، آبخوان آستانه - کوچصفهان