محسنعلی شایانفر - استادیار دانشکده عمران ، دانشگاه علم و صنعت ایران
سعید ترابی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه ، دانشگاه علم و صنعت ایران

جداسازی پایه یک روش طراحی در کاهش پاسخ لرزه ای یک سیستم سازه ای تحت حرکات زمین لرزه ای شدید است . واضح است که زمین لرزه های شدید با سرعت زیاد می تواندجداساز های پایه را به حد بحرانی کارایی شان برسانند . در این مقاله تحلیل غیر خطی تاریخچه زمانی با استفاده از نرم افزار ETABS9.2.0 انجام شده تا اثر جداساز پایه بر تغییر مکان نسبی طبقه بام ،شتاب مطلق طبقه بام و برش پایه مطالعه شود . تاثیر جداگرهای لاستیکی – سربی مختلف بر روی عملکرد لرزه ای یک ساختمان چهار طبقه با مهاربندهای واگرا مقایسه و بحث می شود . تحلیل پارامتریک روی ساختمان با وجود جداگر لاستیکی – سربی انجام می شود تا تاثیر عواملی چون نسبت مقاومت مشخصه جداگرQ به کل وزن سازه روی آن W ) و زمان تناوب جداگر در رفتار لرزه ای سازه بررسی و نتایج برای میانگین هفت زلزله و زلزله نورسریج 1994-01 به صورت نمودارهایی رسم شده که نشان می دهد پارامترهای ذکر شده تاثیر قابل ملاحظه ای بر روی رفتار سازه دارند

جداگر لاستیکی سربی، زمان تناوب جداگر، تغییرمکان نسبی، برش پایه، شتاب مطلق