کاظم بهرامی - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی مهندسی دانشگاه تربیت مدرس
محمدرضا نیکودل - استادیار گروه زمین شناسی مهندسی دانشگاه تربیت مدرس
ناصر حافظی مقدس - دانشیار گروه زمین شناسی دانشگاه صنعتی شاهرود

یکی از مهمترین پدیده های قابل توجه از نظر ژئوتکنیک در خاک های لسی، رمبندگی می باشد. خاک های رمبنده از نظر ژئوتکنیک و زمین شناسی مهندسی در زمره خاک های مسئله دار قرار می گیرند. و یکی از مسائل نگران کننده برای پی ها در مناطق خشک و نیمه خشک می باشند. این خاک ها با وجود نسبت تخلخل بالائی که دارند، مقاومت بالا و تراکم پذیری کمی را در حالت رطوبت طبیعی از خود نشان می دهند. اما به هر حال وقتی این خاک ها تحت بار قرار گرفته و اشباع می شوند، رمبش قابل توجه ای را از خود نشان می دهند. کاهش قدرت مکش و ضعیف شدن قدرت اتصالات و پیوندها، که همراه با اشباع شدن خاک به صورت اتفاقی یا عمدی به وجود می آید، باعث رمبش خاک می شود. نهشته های لسی بیش از 70 درصد منطقه شمال کلاله در استان گلستان را پوشانده اند. این نهشته ها عموماً یکنواخت، بدون چینه بندی و دارای ضخامت کمتر از 30 متر است. آزمایش های دانه بندی و هیدرو متری که بر روی این نمونه ها انجام شده است، نشان می دهد که بیشتر نمونه ها از نوعML و بعضی از نمونه ها از نوع CL می باشند. به منظور ارزیابی قابلیت رمبندگی خاک های لسی آزمایش های تحکیم مضاعف، تغییرات وزن واحد حجم، حد روانی خاک و درصد رطوبت خاک در حالت اشباع بر روی 14 نمونه که به صورت دست نخورده تهیه شده بودند، انجام شد. قابلیت رمبندگی این خاک ها بر مبنای معیار کلونجر، که بر اساس وزن واحد حجم خشک خاک می باشد، مورد بررسی قرار گرفت. همچنین از معیار جنینگز ونایت و معیار هندی که معیار اول بر اساس نتایج آزمایش تحکیم مضاعف می باشد؛ و دومین معیار که با استفاده از نسبت حد روانی به درصد رطوبت خاک در حالت اشباع است، برای ارزیابی قابلیت رمبندگی خاک استفاده شد. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که این خاک ها دارای قابلیت رمبندگی می باشند

لس، رمبندگی، آزمایش تحکیم مضاعف، کلاله